Vertrek naar Melbourne

Al van mijn 18 droomde ik ervan om een jaar als aupair door te brengen in het buitenland.  Zomer 2016 werd mijn droom eindelijk werkelijkheid, mijn ouders konden mijn droom begrijpen en dachten: waarom niet, het is nu of nooit! Dat is wat ik ook dacht, en ik begon families te zoeken waar ik aan de slag kon. Na vele conversaties met enkele families van over de hele wereld, was er één familie die eruitsprong: de familie Ritterman uit Melbourne. Toen we beiden akkoord gingen, ging alles in een stroomversnelling: mijn visum, vliegtickets, laatste paperassen in orde brengen… De datum stond vast, 3 oktober zou ik vertrekken. Ik deed nog een maand vakantiewerk in Nieuwpoort om wat extra centjes bij te verdienen. Ik ging nog eten met mijn vriendinnen van school, sprak af met men beste vriendin Paulien en ging op weekend met de meisjes van Welle.

Ik had weinig zenuwen, normaal stress ik altijd als ik op reis ga, maar over dit avontuur was ik zo zeker dat ik geen stress had. Het enige grote stresspunt was de valies! Dat was een echte hel, ons papa kan er van meespreken J

Ik nam afscheid van iedereen en dan vertrokken we naar de luchthaven. De reis was eigenlijk zeer ontspannend, ik keek films, speelde spelletjes, at en sliep.

Op 5 oktober kwam ik, na 27uur reizen en tussenstops in Istanboel en Singapore, aan in Melbourne. Mijn gastvader, Bronson, stond mij op te wachten. Het 1e dat meteen opviel was natuurlijk het links rijden, zo vreemd! Bronson toonde me zoveel als hij kon op de weg naar het huis: de stad, stadion, baai, parken, … veel om te onthouden na zo’n lange, vermoeiende reis J

We kwamen aan in het huis, de oudste 2 kinderen waren niet thuis, die waren naar school. Maar de mama en tweeling was wel thuis,ik begon meteen te spelen met de kindjes en te babbelen met de mama. We babbelden zolang dat het plots al tijd werd om de oudsten van school te halen! Ik bleef thuis met de tweeling en was wel wat nerveus, zouden de oudste 2 mij wel leuk vinden? Toen ze thuiskwamen vond ik ze direct super, we speelden tot het tijd was om naar bed te gaan (voor hen dan toch).

Ik nam een zalige douche en ging ook slapen, ik was erg moe, al voelde ik me niet echt jetlagged.

Mijn familie vertelde me dat ik de eerste week zeker moest uitslapen en ontspannen. Na enkele dagen voelde ik wel dat ik een jetlag had, dus ik was erg blij dat ik kon uitslapen en relaxen.Bronson toonde me het stadje waar we in wonen (Caulfield) en ik leerde ook de hele familie kennen. Het was erg aangenaam de eerste dagen, ik voelde mij meteen thuis bij deze vriendelijke familie!